Who was the teacher who accompanied Moses? KHIDIR?

Who was the teacher who accompanied Moses?

Researched by A. Muhammad

When we read verses 65-82 of Sura 18 we come across a servant of God who walked, talked and passed wisdom to Moses. We are not given his name anywhere in the Quran nor knowledge of his true identity. The following are the relevant verses:

.

পৰম্পৰাগত পণ্ডিতসকলে কৈছে যে এই পদবোৰত

(আয়াতবোৰত) কোৱা আল্লাহৰ সেৱকজন আছিল খিদ্ৰ(খিজীৰ) নামৰ এজন ব্যক্তি।  ঠিক ক’ৰ পৰা পাইছিল সেই নামটো?  নিশ্চয় কোৰআনৰ পৰা নহয়!  এই খিদ্ৰটো ঠিক কোন হ’ব পাৰে সেই সম্পৰ্কে সকলো ধৰণৰ কাহিনীৰ সৃষ্টি হৈছে!  কিন্তু কোৰআনৰ প্ৰমাণৰ অভাৱে আমাক এই কাহিনীবোৰ পেলাই দি কেৱল জল্পনা-কল্পনা বুলি গণ্য কৰিবলৈ বাধ্য কৰাইছে।

 ইয়াৰ বিপৰীতে আমি যেতিয়া ওপৰৰ কোৰআনৰ আয়াতবোৰৰ ওপৰত গৱেষণা কৰো তেতিয়া আমি যথেষ্ট প্ৰমাণ পাওঁ যিয়ে আঙুলিয়াই দিয়ে যে আল্লাহৰ এই বান্দাজন মানুহ হ’ব নোৱাৰিলেহেঁতেন।  তেওঁ কেৱল আল্লাহৰ এজন স্বৰ্গদূত হ’ব পাৰিলেহেঁতেন যিজনক এটা নিৰ্দিষ্ট সময়ত নিৰ্দিষ্ট কৰ্তব্য পালন কৰিবলৈ নিযুক্তি দিয়া হৈছিল।  সেই হিচাপে, এই স্বৰ্গদূতে ইব্ৰাহাম (Daif Ibrahim)ৰ ওচৰলৈ আহি লোটৰ পাপী লোকসকলক ধ্বংস কৰিবলৈ পঠোৱা স্বৰ্গদূতসকলৰ পৰা কোনো ধৰণৰ পৃথক নাছিল।  এই বুজাবুজি তলত দিয়া কথাবোৰৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি কৰা হৈছে।

 ১- মন কৰিবলগীয়া যে ওপৰৰ পদবোৰত ক’তো আমাক কোৱা হোৱা নাই যে এই শিক্ষকজন মানুহ আছিল, নতুবা তেওঁৰ নাম দিয়া হোৱা নাই।  ১৮:৬৫ পদত আল্লাহে তেওঁক "আমাৰ এজন দাস" বুলি উল্লেখ কৰিছে।  আল্লাহৰ সেৱকসকল কেৱল মানুহ নহয়, তেওঁলোকৰ মাজত স্বৰ্গদূতসকলো অন্তৰ্ভুক্ত।

 ২- আল্লাহৰ দাসক আল্লাহে এজন সৰু ল'ৰাৰ জীৱন শেষ কৰিবলৈ নিযুক্তি দিছিল।  এই কাৰ্য্যই আকৌ এবাৰ চাকৰৰ পৰিচয় নিৰ্ণয় কৰাত অতি তাৎপৰ্য্য বহন কৰে।  দাসজনে মোচিক(মুছাক) ল’ৰাটোৰ জীৱন শেষ কৰিবলৈ আজ্ঞা দিয়াৰ কাৰণটো কয়:

 ল’ৰাটোৰ কথা ক’বলৈ গ’লে, তেওঁৰ পিতৃ-মাতৃ মুমিন আছিল, গতিকে আমি ভয় কৰিছিলোঁ যে তেওঁ তেওঁলোকৰ ওপৰত অতিক্ৰম আৰু অবিশ্বাসৰ বোজা দিব।  ১৮:৮০ ।

কোৰআনে আমাক জনাইছে যে মানুহৰ জীৱনৰ অন্ত পেলোৱাটো মানুহৰ ওপৰত নহয়, ফেৰেস্তাৰ ওপৰত নিযুক্ত কৰা হৈছে:

 কোৱা, "তোমালোকৰ দায়িত্বত ৰখা মৃত্যুৰ দূতে তোমালোকক ঘূৰাই লৈ যাব, তেতিয়া তোমালোকৰ প্ৰভুৰ ওচৰলৈ ঘূৰাই দিয়া হ'বা।"  ৩২:১১

 ল’ৰাটোৰ জীৱনৰ অন্ত পৰাৰ তাৎপৰ্য্য হ’ল যে ল’ৰাজনে নিজৰ পিতৃ-মাতৃক অতিক্ৰম আৰু অবিশ্বাসৰ বোজা দিয়াৰ পাপ সংঘটিত কৰাৰ আগতেই ইয়াক মৃত্যুদণ্ড দিয়া হৈছিল!  যেতিয়া ল’ৰাজনৰ জীৱন শেষ হৈছিল তেতিয়াও তেওঁ কোনো অপৰাধৰ পৰা নিৰ্দোষী আছিল।  আমি জানো যে নিৰীহ আত্মাক হত্যা কৰাটো কোৰআনত নিষিদ্ধ:

 কোনো ব্যক্তিক হত্যা নকৰিব; আল্লাহে  সেইটো নিষিদ্ধ কৰিছে, ন্যায়ৰ গতিপথৰ বাহিৰে।  ৬:১৫১

 ইয়াৰ পৰা অনুমান কৰিব পাৰি যে-

 ১- যদি কোনো মানুহে কোনো নিৰীহ ব্যক্তিক হত্যা কৰিব লাগে (যিটো সেই সময়ত ল’ৰাটো আছিল), তেন্তে তেওঁ আল্লাহৰ বিধান অমান্য কৰা হ’ব।  ন্যায়ৰ গতিপথত নথকা যিকোনো হত্যাকাণ্ডই হ’ল হত্যা।

 ২- আল্লাহে নিজৰ বিধান উলংঘা নকৰে।  গতিকে আল্লাহে কোনো মানুহক এনে কাম কৰিবলৈ আজ্ঞা নিদিব যিটো প্ৰথমতে আল্লাহে নিষিদ্ধ কৰিছে।

 ৩২:১১ পদৰ ৰায়দানটোৱে নিশ্চিত কৰে যে মানুহৰ জীৱন বন্ধ কৰাৰ এই কাম মানুহক নহয়, স্বৰ্গদূতসকলকহে দিয়া হৈছে।

 এনে ক্ষেত্ৰত ল’ৰাজনৰ জীৱনৰ অন্ত পৰাটো আন সকলো সৰু ল’ৰা-ছোৱালীৰ তুলনাত বেলেগ নহ’লহেঁতেন যিসকলে সৰু বয়সতে প্ৰতিদিনে মৃত্যুবৰণ কৰে।  তেওঁলোকৰ কোনো এজনকো হত্যা কৰা নহয়, বৰঞ্চ তেওঁলোকৰ জীৱন কেৱল ঈশ্বৰৰ ইচ্ছা অনুসৰি শেষ কৰা হয়।

 ইয়াৰ দ্বাৰা এই কথাৰ কঠিন প্ৰমাণ পোৱা যায় যে আল্লাহৰ দাস প্ৰকৃততে এজন স্বৰ্গদূত আছিল আৰু মানুহ নাছিল।  এজন স্বৰ্গদূতক দায়িত্ব দিয়া হৈছিল, আৰু তেওঁৰ কৰ্তব্য আছিল আল্লাহে নিৰ্ধাৰণ কৰা সময়ত ল’ৰাটোক হত্যা কৰা।

 ৩- আল্লাহৰ দাসে ভৱিষ্যতৰ জ্ঞানক বুজাই দিয়া কেইবাটাও কাৰ্য্য সম্পাদন কৰে, যিবোৰ কেৱল আল্লাহে জানে।  গোটেই কোৰআনত আল্লাহৰ বান্দাৰ কথা আকৌ শুনা নাযায়।  এই দাসজনে (যদি তেওঁ মানুহ আছিল তেন্তে) মোচি আৰু মোচিৰ জীৱনত তাৰ পিছৰ পৰিঘটনাৰ সৈতে অধিক উল্লেখ, প্ৰভাৱ বা সম্পৰ্ক থকাৰ আশা কৰিব পাৰি, কিন্তু কোৰআনত তেওঁৰ বিষয়ে আৰু কোনো উল্লেখ পোৱা নাযায়।  আকৌ এবাৰ ইয়াৰ দ্বাৰা এই কথাটো আঙুলিয়াই দিয়া হৈছে যে তেওঁ আল্লাহে নিৰ্দিষ্ট কৰ্তব্য পালন কৰিবলৈ পঠোৱা এজন স্বৰ্গদূত আছিল, তাৰ পিছত পৃথিৱীত তেওঁৰ ভূমিকা সম্পূৰ্ণ হয়।  ইব্ৰাহামৰ লগত কথা পতা ফেৰেস্তাসকলৰ পৰা এইটো কোনো বেলেগ নহয়, যিসকলক লোটৰ লোকসকলক ধ্বংস কৰিবলৈ পঠোৱা হৈছিল, তেওঁলোকৰ বিষয়ে আৰু কোৰআনত উল্লেখ কৰা হোৱা নাই।

 ...

ওপৰৰ অসমীয়া কথাখিনি গুগলৰ দ্বাৰা অনুবাদ কৰা হৈছে। গতিকে তলৰ মূল ইংৰাজীখিনি চাই ল'ব।

Traditional scholars maintain that the servant of God spoken of in these verses was a man named Khidr. Where exactly did they get that name from? Certainly not from the Quran! All sorts of tales have ensued as to who exactly this Khidr may be! However, the lack of Quranic evidence compels us to discard these tales and regard them as mere speculation.

In contrast, when we research the above Quranic verses, we find sufficient evidence that points out that this servant of God could not have been a human being. He could have only been one of God's angels who was commissioned to undertake specific duties at a specific time. As such, this angel was not any different from the angels who came to Abraham (Daif Ibrahim) informing him that they were sent to destroy the sinful people of Lot. This understanding is based on the following:

1- It is significant to note that nowhere in the above verses are we told that this teacher was human, nor are we given a name for him. In 18:65, God refers to him as "one of Our servants". Servants of God are not only the humans, but they include angels.

2- The servant of God was commissioned by God to terminate the life of a young boy. This act bears great significance once again in determining the identity of the servant. The servant tells Moses the reason he was commanded to terminate the life of the boy:

As for the boy, his parents were believers, so we feared that he would burden them with transgression and disbelief. 18:80

The Quran informs us that the termination of the lives of humans is assigned to angels and not to humans:

Say, "The angel of death put in charge of you will take you back, then to your Lord you shall be returned." 32:11

The significance of the termination of the boy's life is that it was executed before the boy committed the sin of burdening his parents with transgression and disbelief! When the life of the boy was terminated he was still innocent of any crime. We know that killing an innocent soul is prohibited in the Quran:

Do not kill any person; God has prohibited that, except in the course of justice. 6:151

It follows that:

1- If any human was to kill an innocent person (which the boy was at the time), he would be disobeying God's law. Any killing that is not in the course of justice is murder.

2- God does not violate His own law. Therefore, God would not command any human to commit an act which is prohibited by God in the first place.

The verdict of 32:11 confirms that it is the angels and not the humans who are assigned this task of terminating the lives of humans.

In this case, the termination of the boy's life would not be any different from all the other young boys and girls who die every day at a young age. None of them are murdered, rather, their lives are simply terminated in accordance to God's will.

This constitutes solid evidence that the servant of God was indeed an angel and not a human being. It was an angel who was put in charge, and his duty was to put the boy to death at the time appointed by God.

3- The servant of God performs a number of acts that imply knowledge of the future, known only to God. The servant of God is not heard of again throughout the Quran. One would expect this servant (had he been human) to have further mention, impact or association with Moses and the events that follow in the life of Moses, but no further mention of him is found in the Quran. Once again, this points to the fact that he was an angel sent by God to execute specific duties, after which his role on earth is completed. This is not any different from the angels who spoke with Abraham, who were sent to destroy the people of Lot, not being mentioned anymore in the Quran.

... collected by syedraf...