নবীৰ চাহাবাসকলৰ মাজত ভণ্ড/মুনাফিকো আছিল:

নবীৰ চাহাবাসকলৰ মাজত ভণ্ড/মুনাফিকো আছিল:

(গুগল অসমীয়া অনুবাদৰ শুদ্ধতাৰ কোনো নিশ্চয়তা নাই)

 ।।।

কোৰআন-৩৩:১২ৰ টোকা:

চুন্নী সাহিত্যত হজৰত মহম্মদৰ(আ:ছা:) অ-ভুল বা সাধু সদৃশ ছাহাবীসকলৰ মতামত প্ৰধান।  তথাকথিত প্ৰামাণিক গ্ৰন্থসমূহত যি কোনো সংগী (চাহাবা, বহুবচন আছাব)ৰ নাম কথক হিচাপে তালিকাভুক্ত কৰা হৈছে, তেওঁলোকৰ বিষয়ে আলোচনা বা সমালোচনা কৰাটো চুন্নী সাহিত্যত এক নিষেধাজ্ঞা স্থাপন কৰিবলৈ চেষ্টা কৰা হয়।  মহম্মদৰ(আ:ছা:) ওপৰত মিছাকৈ আৰোপ কৰা হাদীছত তেওঁৰ ছাহাবাসকলক তৰাৰ সৈতে তুলনা কৰা হৈছে আৰু ইয়াৰে যিকোনো এটা অনুসৰণ কৰাটো নিৰ্দেশনাৰ বাবে যথেষ্ট হ’ব।  কোৰআনে কিন্তু মহম্মদৰ(আ:ছা:) চাহাবা সকলৰ এক অতি বেলেগ ছবি আমাক দিছে।  কোৰআনত মহম্মদৰ বিৰোধী, ভণ্ড/মুনাফিক, মুছলমানকে ধৰি মহম্মদৰ সকলো ছাহাবীৰ বাবে চাহাবা শব্দ আৰু ইয়াৰ বহুবচন আছাব ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে (৩৪:৪৬; ৫৩:২; ৮১:২২)।  কোৰআনে মহম্মদৰ(আ:ছা:) ছাহাবাসকলৰ মাজত ভণ্ডৰ অস্তিত্বৰ বিষয়ে আমাক অৱগত কৰিছে;  তথাপিও তেওঁলোকৰ নাম জনসাধাৰণৰ আগত উন্মোচিত নহয়।  ভণ্ডসকলৰ নাম উদঙাই নিদিয়াৰ কাৰণ হৈছে আল্লাহৰ ইচ্ছা যে সেই পৰীক্ষাটো পৃথিৱীত মুক্তভাৱে কাৰ্যকৰী কৰা।

 যিদৰে প্ৰায়বোৰ ধৰ্মীয় বিষয়ত হয়, চুন্নীসকলে কোৰআনৰ সলনি ৰচনা কৰা হাদীছকহে বেছি পছন্দ কৰে।  চুন্নী শিক্ষাত আকাশৰ তৰাৰ পৰা আৰম্ভ কৰি পৰৱৰ্তী প্ৰজন্ম আৰু পৰৱৰ্তী প্ৰজন্মলৈকে ধাৰ্মিকতাৰ এটা স্তৰ আছে।  এই মিথৰ জৰিয়তে তেওঁলোকে কৌশলেৰে পূৰ্বপুৰুষ-পূজা প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল, যিটো কোৰআনে তীব্ৰভাৱে প্ৰত্যাখ্যান কৰা শ্বৰকবাদৰ(of polytheism) অন্যতম সংস্কৰণ।  আনহাতে ছিয়াসকলৰ মৃত মানুহৰ পৰা মূৰ্তি তৰা সৃষ্টিৰ ক্ষেত্ৰত অধিক কঠোৰ নিয়ম আছে।  সাধুত্বৰ বাবে পূৰ্বচৰ্ত হিচাপে তেওঁলোকক মহম্মদ বা আলীৰ জিনৰ প্ৰয়োজন হয়।  আদিম প্ৰজন্মক মূৰ্তি হিচাপে লোৱাটো তেওঁলোকৰ ধৰ্মতত্ত্বৰ এক স্বাভাৱিক পৰিণতি আছিল: হাদীছৰ কৰ্তৃত্ব কেৱল চাহাবাৰ বিশ্বাসযোগ্যতা আৰু শ্ৰেষ্ঠত্বৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল, আৰু পৰৱৰ্তী প্ৰজন্মৰ (তাবীন, এতবা তাবীন...), যাৰ নাম শুনা কথাৰ বক্তাৰ তালিকাত পবিত্ৰ কৰা হৈছে।  তেওঁলোকে সকলো সংগীৰ বাবে এটা কম্বলৰ সুৰক্ষা(blanket protection) সৃষ্টি কৰাটো অতি প্ৰয়োজনীয় বুলি বিবেচনা কৰিছিল, কিয়নো এজনক পৰীক্ষা-নিৰীক্ষা বা প্ৰশ্ন কৰিবলৈ দিলে এটা পিছল ঢালৰ সৃষ্টি হ’ব যিয়ে শেষত অতিমানৱীয়, আদৰ্শ, স্বৰ্গদূতৰ চৰিত্ৰসমূহৰ মানৱীয় স্বভাৱ উদঙাই দিব।  তথাপিও চুন্নী পণ্ডিতসকলৰ অসংখ্য গ্ৰন্থই মূলসুঁতিৰ স্থিতিক প্ৰত্যাহ্বান জনাইছে।

 যদিও তেওঁলোকৰ ইতিহাসৰ কিতাপবোৰে সেই "পবিত্ৰ মানুহ"বোৰৰ কিছুমানে আন "পবিত্ৰ মানুহ"ক হত্যা কৰা কথা আঙুলিয়াই দিলেও চুন্নীসকলে দাবী কৰে যে সকলোৱে স্বৰ্গলৈ যাব;  হত্যাকাৰী আৰু ভুক্তভোগী দুয়োটাকে।  আনকি বহু অত্যাচাৰ সংঘটিত কৰা মুয়াৱিয়া আৰু তেওঁৰ গৱৰ্ণৰ মাৰৱানক গৰিহণা দিবলৈও চুন্নী সূত্ৰই অস্বীকাৰ কৰে।  যদিও তেওঁলোকে হাছান আৰু হুছেইনৰ নৃশংস হত্যাকাণ্ডৰ বাবে নিজৰ শোক প্ৰকাশ কৰে, নবী মহম্মদৰ(আ:ছা:) নাতি-নাতিনীসকল, চুন্নীসকলে আকৌ সমালোচনা কৰিবলৈ অস্বীকাৰ কৰে, হত্যাকাৰীসকলক নিন্দা কৰাটো দূৰৰ কথা, যিসকল সংঘটিতভাৱে মহম্মদৰ জীৱিত অৱস্থাত তেওঁৰ সহযোগী আছিল, বা তেওঁৰ লগৰীয়াসকলৰ সহযোগী আছিল!  ছাহাবা-পূজা চুন্নী পন্থাৰ অন্যতম প্ৰধান শিক্ষা।  আনহাতে, আলী আৰু ফাতিমাৰ বংশৰ জৰিয়তে মহম্মদৰ সৈতে সম্পৰ্কীয় যিকোনো ব্যক্তিৰ বিৰুদ্ধে সংঘাতত কেনেবাকৈ অংশগ্ৰহণ কৰা যিকোনো ব্যক্তিক ছিয়াসকলে গৰিহণা দিয়ে।  ছিয়াসকলে ন্যায় আৰু সত্যৰ সাৰ্বজনীন মাপকাঠী ব্যৱহাৰ নকৰি জিনক নৰক বা স্বৰ্গলৈ যোৱাৰ কম্পাছ হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰে।  তেওঁলোকে কেৱল সেই আছাব (চাহাবাৰ বহুবচন)কহে পূজা কৰে যিসকলে হয় মহম্মদৰ জোঁৱাই আলীক সমৰ্থন কৰিছিল নহয় তেওঁৰ সন্তানক সমৰ্থন কৰিছিল।  চমুকৈ ক’বলৈ গ’লে চুন্নী আৰু ছিয়াসকলৰ মাজত ঐতিহাসিক শত্ৰুতাৰ উৎপত্তি হৈছে তেওঁলোকৰ মূৰ্তিৰ তালিকাত থকা পাৰ্থক্যৰ পৰা।  বাকী সকলো পাৰ্থক্য গৌণ, আৰু নিজৰ বিষয়বস্তুৰ মাজত প্ৰচুৰ পৰিমাণে বিচাৰি পোৱা যায়।

 (গুগল অনুবাদৰ শুদ্ধতাৰ কোনো নিশ্চয়তা নাই)

৩৪:৪৬

۞ قُلْ إِنَّمَا أَعِظُكُمْ بِوَاحِدَةٍ ۖ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَىٰ وَفُرَادَىٰ ثُمَّ تَتَفَكَّرُوا ۚ مَا بِصَاحِبِكُمْ مِنْ جِنَّةٍ ۚ إِنْ هُوَ إِلَّا نَذِيرٌ لَكُمْ بَيْنَ يَدَيْ عَذَابٍ شَدِيدٍ

কোৱা, ‘মই তোমালোকক কেৱল এটা বিষয়ে উপদেশ দিছো, তোমালোকে আল্লাহৰ উদ্দেশ্যে দুজন দুজনকৈ অথবা এজন এজনকৈ উঠি থিয় দিয়া, তাৰ পিছত তোমালোকে চিন্তা-চৰ্চা কৰি চোৱা, তোমালোকৰ সঙ্গীজনৰ মাজত কোনো উন্মাদনা নাই। তেওঁ কেৱল আসন্ন কঠিন শাস্তি সম্পৰ্কে তোমালোকৰ বাবে মাথো এজন সতৰ্ককাৰীহে’।

.

৫৩:২

مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوَىٰ

তোমালোকৰ সঙ্গী বিভ্ৰান্ত হোৱা নাই, আৰু বিপথগামীও নহয়,

.

৮১:২২

وَمَا صَاحِبُكُمْ بِمَجْنُونٍ

আৰু তোমালোকৰ সঙ্গী উন্মাদ নহয়,

।।।

Main page:

Hypocrites among Companions of the Prophet

33:12 The hypocrites and those who have a sickness in their hearts said, "God and His messenger promised us nothing but illusions!"

Note:

In Sunni literature, the view of infallible or saint-like companions of Prophet Muhammed is predominant. Sunni literature tries to establish a taboo on discussing or criticizing any companion (sahaba, plural ashab) whose names are listed in the so-called authentic books as narrators. In a hadith falsely attributed to Muhammed, his companions are likened to stars and following any of them would be sufficient for guidance. The Quran, however, gives us a very different picture of Muhammed's companions. The Quran uses the word sahaba and its plural ashab for all companions of Muhammed, including his opponents, hypocrites, and muslims (34:46; 53:2; 81:22). The Quran informs us about the existence of hypocrites among Muhammed's companions; nevertheless, their names are not exposed to the public. The reason for not exposing the name of the hypocrites is God's will to implement the test freely on earth.

As it is the case in most religious matters, Sunnis prefer fabricated hadiths to the Quran. In Sunni teaching there is a hierarchy of righteousness, starting from the stars of the sky to the next generation and the next generation. Through this myth, they craftily established ancestor-worship, one of the versions of polytheism categorically rejected by the Quran. Shiites, on the other hand, have a stricter rule for creating idol stars from dead people. They require Muhammed's or Ali's genes as a pre-requisite for sainthood. Idolizing early generations was a natural consequence of their theology: the authority of hadiths solely relies on the credibility and superiority of sahaba, and subsequent generations (tabeen, etba tabeen...), whose names have been sanctified in the lists of narrators of hearsay. They found it imperative to create a blanket protection for all companions, since allowing one to be scrutinized or questioned would create a slippery slope that would ultimately expose the human nature of the superhuman, ideal, angelic characters. Nevertheless, numerous works by Sunni scholars have challenged the mainstream position.

Even if their history books point at some of those "holy men" killing other "holy men," the Sunnis claim that all will go to heaven; both the murderers and the victims. Sunni sources refuse even to condemn Muawiya and his governor Marwan who committed many atrocities. Though they express their grievances for the brutal murdering of Hassan and Hussain, prophet Muhammed's grandchildren, Sunnis again, refuse to criticize, let alone condemn the murderers, who happened to be Muhammed's companions when he was alive, or the companions of his companions! Sahaba-worship is one of the main teachings of Sunni sects. Shiites, on the other hand, condemn anyone who somehow participated in the conflict against anyone related to Muhammed through Ali and Fatima's lineage. Shiites, rather than using the universal criteria of justice and truth, use genes as their compass to hell or heaven. They worship only those ashab (plural of sahaba) who either supported Muhammed's son in-law Ali or his children. In brief, the historical animosity between Sunnis and Shiites originates from the differences in the list of their idols. All other differences are secondary, and can be found plentiful among their own subjects.edip.

।।। Arranged SYEDRAF ।।।